Een wake-up call

De wereld in 2044…

De wereld verkeert in crisis. Oude systemen lopen tegen grenzen aan, terwijl aan de andere kant uit alle macht geprobeerd lijkt te worden de mensheid te knechten. Corona lijkt het ideale middel voor machthebbers om totalitaire maatregelen uit te rollen. Wat zit daarachter? Hoe gaat dat eindigen? Kunnen we iets doen om het tij ten positieve te keren? Robert Bridgeman schreef, in navolging van de grote George Orwell, een dystopisch toekomstperspectief in romanvorm. Ondanks alles is hij hoopvol: “Een steeds bewuster wordende mensheid laat zich niet zomaar onderdrukken en controleren.”

Onlangs vertelde Mattias Desmet, professor klinische psychologie aan de universiteit van Gent, in een interview dat de psychologische dimensie van de coronacrisis zwaar wordt onderschat. Desmet: “Een crisis werkt als een trauma dat het historisch besef wegneemt. Men ziet het trauma als een gebeurtenis op zich, terwijl het deel uitmaakt van een continu proces.” Volgens Desmet is er een absolutistische wetenschapsvorm opgekomen die relatie heeft met de totalisering in de maatschappij. Er mag maar één waarheid bestaan. Desmet vervolgt: “Een pre-totalitaire staat knipt alle sociale banden van de bevolking door. Mensen durven niet langer tegen iedereen vrijuit te spreken en slagen er door restricties minder goed in zich te organiseren. Het is niet moeilijk in deze fenomenen de toestand van vandaag te herkennen. Naast vele andere kenmerken van opkomend totalitarisme. De overheid heeft al laten weten dat na de vaccinaties de maatregelen niet zomaar zullen verdwijnen. Het valt op dat in landen met een ver gevorderde vaccinatiecampagne, zoals Israël en Groot-Brittannië, de maatregelen merkwaardig genoeg aan het verstrengen zijn. ” (Bron: www.dewereldmorgen.be).

De wereld uit 1984

Als tiener haalde ik het boek 1984 uit de boekenkast van mijn vader. Het greep me en ik las het in één adem uit. De schrijver George Orwell publiceerde het boek in 1949. In het boek lees je hoe de wereld er volgens de auteur dan 35 jaar later uitziet. De wereld bestaat in het jaar 1984 uit drie superstaten. Deze zijn voortdurend met elkaar in oorlog. Maar de oorlogen vinden altijd plaats in de gebieden tussen de rijken, nooit in de rijke gebieden zelf. De hoofdpersoon van 1984 woont in Londen, in de superstaat Oceanië. In het rijk heeft de elite totale macht. De overheid, die bestaat uit een enkele partij, heeft controle over werkelijk elk aspect van het menselijk leven. De Partij bestaat uit 13% Randpartij en slechts 2% is Kernpartij, de werkelijke elite. Zij zien het proletariaat, dat 85% van de bevolking bevat, als wezens van een lagere orde en onderdrukken hen uit alle macht. Deze mensen laten zich op hun beurt onderdrukken. De bevolking wordt in armoede en onwetendheid gehouden en de meest begaafden van hen worden er tussenuit gepikt door de denkpolitie en omgebracht voor ze een gevaar tot oppositie kunnen vormen. De denkpolitie houdt iedereen in de gaten en heeft overal camera’s en microfoons verborgen. Ook in woningen en kantoren. Post wordt gecensureerd, mensen verraden elkaar en kinderen verklikken hun ouders. Mensen worden zomaar gearresteerd, gemarteld en tijdens openbare terechtstellingen gedood en demonstreren is al helemaal geen optie. Het land is in een constante staat van oorlog. Het gevaar dat een totalitair bewind nodig heeft om te kunnen bestaan. Alles draait om angst, woede, haat en pijn. Seks tussen mannen en vrouwen is een plicht jegens de Partij en mag niet tot genot leiden. Gelukkig zijn is verboden. De grote doelstellingen van de Partij zijn de wereld veroveren en het onafhankelijk denken vernietigen. Big brother is watching you is een gevleugelde uitspraak uit dit boek.

De hoofdpersoon werkt voor de overheid, bij het ministerie van Waarheid om precies te zijn. Dit ministerie houdt zich enkel en alleen bezig met propaganda voeren voor het systeem. Wat de Partij als waarheid beschouwd, ís de waarheid. Er is maar één ware geschiedenis en dat is het verleden dat de Partij dicteert. En als deze een nieuwe geschiedenis bedenkt, wordt de oude geschiedenis herschreven. Oude kranten, boeken, foto’s en berichten worden vernietigd en verruild voor nieuwe. Gedurende het verhaal komt de hoofdpersoon in verzet tegen de partij. Hij ontdekt dat er een samenzwering, een verzetsbeweging is en sluit zich erbij aan. Om helaas tot de ontdekking te komen dat dit verzet een complot van de Partij is en niet bestaat. Hij loopt in de val. Voor de Partij is onderwerping aan hen geestgezond en verzet een teken van krankzinnigheid.

 Een realisatie in 1994

Toen ik het boek 1984 weer terugzette in de kast van mijn vader nadat ik het gelezen had, was ik blij dat het toekomstbeeld van Orwell ernaast zat: gelukkig is de wereld niet zo geworden dacht ik. En toen veranderde mijn wereldbeeld in een oogwenk. Ik herinner me nog levendig het moment waarop die tevredenheid plots omsloeg in de realisatie dat Orwell er helemaal niet naast had gezeten. Daar stond ik als achttienjarige jongen naast de boekenkast. Me bewust van de werkelijke staat van wereld om me heen. Ik had vanaf het begin van mijn pubertijd al moeite met het wereldbeeld dat de meeste mensen om me heen hadden. Als kind was ik al bezig met de ongelijkheid tussen arm en rijk. En op dat moment bij die kast, werd me alles duidelijk. De wereld was op dat moment, in 1994, daadwerkelijk ingedeeld in superstaten. De 2%, of misschien wel 1% elite had daadwerkelijk de macht op aarde en 85% van de mensheid wérd onderdrukt en kleingehouden. De middenklasse daartussenin werd, net als in het boek, arm genoeg gehouden om te moeten blijven werken en rijk genoeg gehouden om niet in opstand te komen. Alleen was het niet duidelijk zichtbaar aan de oppervlakte. Mensen zagen het niet en wilden het niet zien. Ik had menig discussie met vriend en vijand, maar mijn omgeving weigerde me te geloven. Het was een verborgen werkelijkheid. Sindsdien is de wereld niet minder Orwelliaans geworden. Zeker niet in deze tijd, waarin de superstaten van deze wereld – met name de Verenigde Staten, Europa, China en Rusland – een steeds meer zichtbare ontwikkeling kennen als de staten uit het scenario van 1984. China is het beste voorbeeld, meer Orwelliaans-totalitair kan haast niet.

De omwenteling van 2020

Het was dan ook geen verassing voor me dat toen de coronacrisis kwam, de maatregelen steeds strenger werden en vaccinaties vanaf dag één als de grote oplossing werden opgeworpen. ‘Zie je wel!’, riep ik op sociale media. Ervan overtuigd dat de mensheid nu toch wel doordrongen zou zijn van de Orwelliaanse werkelijkheid. Niets bleek minder waar! Al heel snel leerde ik voorzichtiger te zijn in mijn uitingen over de maatregelen. Ze riepen alleen maar meer polariteit en strijd op tussen de mensen die reageerden op mijn posts, met name op facebook. Het huidige ministerie van Waarheid had haar propagandawerk goed gedaan in de wereld. De mening van de Partij, in dit geval door de WHO gedicteerd, werd al gauw de enige waarheid die er nog mocht bestaan. Intussen had de totalitaire staat zich ontvouwd in onze moderne maatschappij. Big Brother kreeg 5G om het nog makkelijker te maken ons te watchen. Mensen verraden elkaar via kliklijnen. Dwarsdenkers worden zomaar gearresteerd en publiekelijk aan de schandpaal genageld, door onder andere de media, wanneer ze een andere werkelijkheid uitdragen. Demonstraties worden uiteengeslagen en mensen worden door middel van lockdowns en een avondklok binnen gehouden. Het land is in constante staat van oorlog, zogenaamd tegen een virus, het gevaar dat een totalitair regime nodig heeft om te kunnen bestaan. Alles draait om angst, woede, haat en pijn. En het volk wordt in onwetendheid gehouden over de werkelijkheid. Gelukkig zijn is verboden. Het mag niet in theaters, niet in de horeca, niet door samen te komen thuis. Lachen, zingen en samen genieten mag niet meer. Onafhankelijk denken is niet langer toegestaan.

Het grootste deel van de bevolking van Nederland is gericht op terugkeer naar normaal. ‘Als ik me aan de maatregelen houd en meewerk, maak ik de kans zo groot mogelijk dat ik mijn oude leven weer terugkrijg’, lijken de meeste mensen te denken. Echter, als je terugkijkt in de geschiedenis, dan zie je dat dit een illusie is. De huidige maatregelen zijn een cumulatie van de maatregelen van de afgelopen honderdvijftig jaar. Zoals het nu lijkt gaan maatregelen niet afnemen, maar juist toenemen, iets wat professor Desmet bevestigde in het genoemde interview. Als straks iedereen is gevaccineerd, zullen er nieuwe virusmutaties opduiken, waardoor men alsnog binnen moet blijven. Stapje voor stapje wordt de mensheid meegezogen in een totalitair systeem. Een elite die tot doel heeft één wereldregering, één wereldtaal en één wereldreligie. Kijk alleen maar naar The Great Reset, waar het netwerk rond het World Economic Forum (WEF) zo op hamert. Klaus Schwab, de oprichter van het WEF, omschreef in een visie voor 2030 dat mensen in die tijd geen eigendom meer zullen hebben. ‘You will own nothing, and you will be happy’, stelt hij. Dit zijn geen complottheorieën, maar de werkelijkheid waar we nu voor staan. Meer dan vijf jaar geleden zei de grote filosoof Marcel Messing, op (YouTube) video, dat hij ieder moment een pandemie verwachtte. De Europese Unie had namelijk wetgeving aangenomen die haar inwoners in geval van een pandemie kon dwingen vaccinaties te nemen. Het was nu wachten op de pandemie die bij de nieuwe regelgeving paste. Vaccinaties overigens die er volgens Messing toe dienen om nanotechnologie in menselijke lichamen te injecteren. Nanotechnologie die de controle op de mensheid alleen maar makkelijker en efficiënter maakt. Stapje voor stapje wordt de mensheid de totalitaire wereldstaat in gezogen.

Achter de schermen Wat zijn de krachten achter deze steeds toenemende onderdrukking? Waarom kunnen er miljarden vaccins tegen een virus, dat met name ouderen raakt, worden geproduceerd en gefinancierd in zo’n korte tijd, terwijl er twee miljard mensen as we speak met honger naar bed gaan? Waarom kunnen deze maatregelen zo efficiënt wereldwijd worden uitgerold, terwijl er mondiaal miljoenen kinderen verdwijnen die blijkbaar niet teruggevonden kunnen worden? Waarom zijn er miljarden euro’s aan fondsen 83 beschikbaar, terwijl er mensen in vluchtelingenkampen creperen? Het antwoord zal je misschien verbazen. De krachten achter de totalisering van de wereldmacht zijn er niet op gericht het leven van mensen te verbeteren. Ze zijn erop gericht zoveel mogelijk afscheiding, angst en lijden in de wereld te creëren. De reden hiervoor is heel eenvoudig: het is hun voedsel. De kleine elite die de macht over de wereld heeft, staat niet op zichzelf. Ze dienen een kracht die nog veel groter is. Al mijn hele leven hoor ik dat de rijken rijker worden en de armen armer. Dan zou je de conclusie kunnen trekken dat de wereldhegemonie in handen is van een handjevol superrijken. De mensheid wordt echter niet door haar eigen soort gedomineerd, maar door een ander ras dat zich net buiten het waarnemingsspectrum van de mens bevindt. Voor veel mensen is dit een ver-van-hun-bed-show. Echter, het inzicht in wat er werkelijk aan de hand is, verandert alles. De toenemende onderdrukking van de mensheid geschiedt niet door mensen. Er is iets anders aan de hand. Planeet Aarde wordt al meer dan 13.000 jaar bezet door een ander ras. Namelijk de Draco-Reptillianen! Reptillianen waren al op Aarde toen de dinosauriërs nog leefden. Ze beschouwen deze planeet als hun wereld en hebben zich het recht toegeëigend de mensen en dieren die op deze planeet wonen te onderdrukken. De Reptillianen op hun beurt zijn bezeten door krachten die nog duisterder zijn. Onlichtkrachten die we beter kennen als de Archonten. Deze wezens kwamen lang geleden ons universum binnen. Ze staan los van de oorspronkelijke schepping en hebben, in tegenstelling tot mensen, geen verbinding met de Universele Bron van alles. Om toch aan Bronenergie te komen, gebruiken de Archontische krachten andere levensvormen als medium. De Reptillianen, die naast de Aarde nog veertig planeten bezetten, zijn door hun empathie-loze natuur een ideaal voertuig. Door hen heen voeden de Archonten zich met Bronenergie van de mens. Omdat zij echter onlicht zijn, doen ze dat niet door liefde en compassie te oogsten, ze doen het door de mensheid in een staat van lijden te brengen en zich vervolgens te voeden met de energieën van bijvoorbeeld angst, woede en pijn.

Licht vs. Onlicht

Ik weet niet hoe het bovenstaande op jou overkomt, maar ik weet wel dat dit voor het grootste deel van de Nederlanders niet direct als mogelijke werkelijkheid gezien zal worden. Toch is het belangrijk dat steeds meer mensen gaan zien wat er aan de hand is. Het mag aan het licht komen en oplossen. Het werd daarom tijd voor een nieuwe variant van het boek 1984. Gedurende de eerste lockdown van 2020 ging ik zitten en kwam er een verhaal in tien dagen door me heen. Een verhaal over de wereld in het jaar 2044. Net als Orwell had ik een flink stuk in de tijd gereisd en schilderde ik een verhaal van de mensheid in de toekomst. Net als Orwell werd het een niet al te rooskleurig beeld. Want hoe ziet de wereld er in 2044 uit als de maatregelen van nu worden doorgetrokken? Je raadt het al: een totalitaire staat. Een wereld waarin er maar één werkelijkheid mag bestaan. Een wereld van onderdrukking en totale controle. Door de huidige ontwikkelingen door te trekken naar 2044 ontstaat er inzicht in wat er eigenlijk aan de hand is op dit moment en waar deze tijdlijn naartoe zou kunnen gaan als we nu niets doen. Er zijn een paar grote verschillen tussen het boek 2044 en Orwells 1984. Het eerste is dat ik geen George Orwell ben. De roman die ik schreef is mijn zevende boek, maar de eerste roman van mijn hand. Ik wil mezelf op geen enkele manier meten met de grote Orwell. 2044 is een hommage aan zijn werk. Het tweede verschil is dat 1984 een politieke roman is en 2044 een spirituele roman. En daarmee kom ik op het derde verschil. In mijn optiek heeft George Orwell twee belangrijke ontwikkelingen niet gekend. Ze komen niet in 1984 voor. De eerste is het ontwaken van de mensheid in het nieuwe bewustzijn. Van 3D naar 5D, van Vissen naar Aquarius, van Kali naar Dwapara. Een steeds bewuster wordende mensheid laat zich niet zomaar onderdrukken en controleren. Dat zie je aan het tegengas dat er gegeven wordt op de maatregelen vanuit de spirituele hoek en door vele vrije wetenschappers, medici en journalisten. De tweede ontwikkeling is de galactische hulp die de mensheid heeft in deze tijd bij dat ontwaken. De Galactische Federatie, onder andere bestaande uit de Pleïadiers, de Arcturianen, de Syrianen en vele andere buitenaardse beschavingen, komen steeds dichterbij. Zij waren het ook die mij dit verhaal in tien dagen influisterden. De Federatieleden helpen de mensheid bij het ontmantelen van de elite en haar Reptilliaanse meesters. Let wel, ik heb het over helpen, niet over redden. De mensheid mag van binnenuit wakker worden en krijgt hulp bij dit proces. Sterker nog: ieder individu mag eerst vanbinnen ontwaken en de Archontische krachten in zichzelf transmuteren en overstijgen. De Reptilliaanse-Archonten zijn uiteindelijk een reflectie van het onlicht in onszelf. Wanneer de huidige ontwikkelingen geëxtrapoleerd worden naar 2044, met daaraan toegevoegd de twee ontwikkelingen van het collectief ontwaken en de galactische hulp, ontstaat er ineens een ander plaatje. Zou een derde-dimensie-totalitair-bewind het redden over drieëntwintig jaar? Terwijl de mensheid in de vijfde dimensie ontwaakt? Zouden de Reptillianen en hun elite de ontwakende mens kunnen blijven onderdrukken en de kracht van de Galactische Federatie kunnen weerstaan? Om een mogelijk antwoord te krijgen op deze vragen (én meer) kan ik je eigenlijk alleen maar, in alle bescheidenheid, uitnodigen 2044 te lezen.