Angst of Liefde

Welke weg kies jij?
(Uiteindelijk maakt het niets uit)

Veel mensen vinden deze tijd moeilijk, pijnlijk, stressvol.
Ik hoorde van een dame die er een einde aan wil maken omdat ze niet meer in deze wereld wil leven.
De controlemechanismen worden aangetrokken, het ecosysteem is in gevaar en er is zoveel lijden!

Maar…
Wat er in de wereld gebeurt is één deel…
Hoe je er mee omgaat is de tweede.

Er is namelijk ook zoveel moois in de wereld. Zoveel liefde, zoveel schoonheid, zoveel plezier en verbinding.

Je mag zelf kiezen in deze tijd tussen twee dimensies:
De weg van de angst.
Of de weg van de liefde…

Kies je de weg van angst? Prima.

Of je nu bang bent voor een virus, of voor maatregelen, of voor allebei, angst is angst.
De weg van de angst is er een vol pijn, tegenslag, moeite, teleurstelling, strijd, verdriet en onrust.
Maar het is je eigen keuze als je deze weg neemt.

Of kies je de weg van de liefde? Prima.

Of je nu voor, of tegen de maatregelen bent. Deze weg is er één van je eigen keuzes maken in ieder moment.
En jezelf steeds afvragen wat liefde zou doen.
Als je even in de angst schiet, dat je jezelf weer terug brengt in de liefde.
Deze weg biedt een leven vol geluk, liefde, plezier, overvloed en magie.
Maar het is je eigen keuze of je deze weg neemt.

De weg van de liefde is het moeilijkst te kiezen voor veel mensen. Voor mij ook. Ik leefde nagenoeg volledig op de weg van de angst tot ik wakker werd in 2008.

Het heeft 13 jaar intensieve beoefening gekost om nu nagenoeg helemaal op het pad van de liefde te zijn.

Daarvoor had ik vele duizenden uren meditatie, talloze retraites, cursussen, zweethutten, koudetraining, yoga, healings, therapeutische sessies, intensief transformatiewerk, en veel meer nodig.
Maar het werkt!

En ik ben echt geen uitzonderlijk mens.
Ik ben gewoon bereid hard en gecommitteerd te werken aan mezelf.
Iedereen die dat ook is kan hetzelfde.

Ik geniet elke dag met volle teugen.
Ook als het gaat zoals het gaat in de wereld.
En ik zit niet stil als spiritueel activist. Ik draag mijn steentje bij. Maar vanuit liefde, niet vanuit strijd en angst.

Het is een illusie dat je bang en boos moet zijn om je te verzetten tegen de onderdrukking.
Dat kan ook vanuit liefde en terwijl je heerlijk geniet van het leven.

Natuurlijk ben ik ook wel eens boos, verdrietig, bang, teleurgesteld, beledigd, gefrustreerd, etc.
Ik ben gewoon een mens.

En de weg van de liefde is geen spirituele bypass.
Al die emoties mogen er zijn en horen bij het leven.
Maar de onderliggende frequentie is liefde.

Het is een keuze, ook voor jou welke dimensie je neemt; angst of liefde.

En je mag er best wat voor doen om de weg van de liefde te vinden en te bewandelen als je dat wilt.
Die komt slechts weinigen aangewaaid.
De meesten van ons mogen er keihard voor werken.
Maar als de weg van de liefde dan komt, dan ben je ook vrij.

Het goede nieuws is dat het uiteindelijk niet uitmaakt welke dimensie je kiest; angst, of liefde.

De weg van de angst…
En de weg van de liefde…
Komen uiteindelijk samen in de weg van verlichting.

De mensheid is onderweg naar collectieve verlichting.

En of je nu de weg van de angst neemt.
Of de weg van de liefde.
Ook jij komt hoe dan ook uit op de weg van verlichting.
En iedereen die je kent.

Dus wanneer je voor de angst kiest, maak je het jezelf moeilijker.

En wanneer je voor de liefde kiest, maak je het jezelf prettiger.

Maar uiteindelijk maakt het niets uit.
En komen we allemaal op hetzelfde punt.
Geruststellende gedachte, vind je niet? ?

XR