Het werkelijke wonder 

Paravisie Column April 2022

‘Als je het wonder van het bestaan an sich niet ziet, dan zal geen wonder groot genoeg voor je zijn’ 

De onlangs overleden Vietnamese Zen Meester Thich Nath Hahn was er duidelijk over: “Het werkelijke wonder is niet te lopen op water, of in de lucht. Het werkelijke wonder is eenvoudigweg lopen op aarde.” En daar heeft hij een punt. We nemen het leven vaak als zo vanzelfsprekend, dat we het wonder dat het eigenlijk is niet meer zien. Er zijn tenslotte bijna acht miljard mensen op aarde, dus wat is er nou zo bijzonder aan het menselijk bestaan? Nou… 

We kunnen het onszelf niet kwalijk nemen. We hebben immers geen enkel officieel referentiepunt, anders dan deze planeet met de mensen die erop leven. Stel dat we zeker zouden weten dat er vele triljoenen mensachtige wezens in het universum woonden, dan zou het al veel meer bijzonder zijn om mens te zijn. Laten we dat voor dit artikel als uitgangspunt nemen. Dat er onvoorstelbaar veel wezens op planeten in de ruimte om ons heen wonen. En laten we daaraan toevoegen dat er enorme aantallen zielen in de rij staan om te incarneren als mens. Dan zou het al een stuk unieker zijn de menselijke ervaring te mogen hebben. 

Verwachting versus verwondering 

Jij kent vast mensen die niet gelukkig zijn. Het leven is moeilijk, lastig en ingewikkeld voor ze. Het zit ze vaak tegen, vinden ze, en bijna niets in het leven voldoet aan hun verwachtingen. Terwijl ze best een vol leven hebben. Met een leuke baan, of prima bedrijf. Met een gezin, partner, of happy single. Met hobby’s en vermaak. Maar toch kunnen ze er niet van genieten. Er zit een soort gat diep vanbinnen dat ze niet opgevuld lijken te krijgen. Ze zijn teleurgesteld in zichzelf, in de mensen om hen heen, maar vooral teleurgesteld in het leven. Logisch, hoor ik je denken, verwachtingen leiden tot teleurstellingen, dit is een ongeschreven universele wet. En daar heb je gelijk in. Verwachting is het tegenovergestelde van verwondering. En als je je niet kunt verwonderen over het leven, dan kan het enorm tegenvallen allemaal. Eigenlijk is het best een beetje arrogant om vanuit aannames en verwachtingen in het leven te staan. Je vindt dat een bestaan aan bepaal- de voorwaarden moet voldoen en wanneer dat niet zo is, brengt dat twijfel, ongeluksgevoelens en teleurstelling. En natuurlijk kan niemand daar in eerste instantie wat aan doen. We hebben van onze ouders, van leraren op school, uit geschiedenisboeken, van Hollywoodfilms en uit boeken en media geleerd hoe het leven zou moeten zijn. We willen dat ons leven aan dat plaatje voldoet. We willen inherent succesvol zijn. Falen in het leven is een verschrikkelijke straf waar niemand aan wil denken. Maar wat als je het plaatje van hoe je leven zou moeten zijn eens laat varen en je leven neemt zoals het is? Vanuit dank- baarheid en verwondering? Wat zou er dan gebeuren? 

Stel dat… 

Als je de magie van een eitje en een zaadje die gezamenlijk tot een lichaam leiden niet ziet, dan is het inderdaad maar een lichaam, waar er zovelen van zijn. Dat lichaam is dan ook nog eens niet zoals je zou willen dat het zou zijn. In reclamespotjes, magazines en films zien lichamen er tenslotte heel anders uit dan dat van jou! Als je de magie van twee mensen die van elkaar houden niet ziet, dan is een relatie nooit goed genoeg en valt het altijd tegen. Als je de magie van het lopen op aarde niet ziet, dan kan het leven een uitzichtloze sleur worden. Je maatschappelijke succes, wat je ook doet, maakt daar geen verschil in. Succes zonder voldoening is een leeg vat. En voldoening is een gevolg van verwondering. Stel nu eens dat je je over alles zou verwonderen? Dat je je verwondert over je lichaam. Dat je je verwondert over je ouders die je hebben binnen- gelaten op aarde. Dat je je verwondert over je gedachten en emoties, dat je je verwondert over je vriendschappen, over je baan, over de planeet en het leven op aarde. 

Dan openbaart er zich een energie die we dankbaarheid noemen. Stel dat je dankbaarheid zou voelen voor alle aspecten van je leven? Dankbaar voor de plezierige en
de onplezierige zaken, dankbaar voor de heilzame en de niet-heilzame delen, dankbaar voor het genot en de pijn die nu eenmaal bij een mensenleven horen? Een dankbaar mens kan zich verwonderen over de magie van het leven. Want dat is toch wat het is? Pure magie? Ik geloof er zelf in dat er vele miljarden zielen staan te popelen om een rondje mee te mogen draaien als mens. De ervaring hier op aarde is zo uniek en zo speciaal. Er zijn boze tongen die beweren dat we met zoveel mensen op aarde zijn, omdat we gevangengehouden worden met zoveel zielen tegelijk. Ik geloof dat niet en bekijk het liever positief. Er zijn zoveel zielen op aarde, omdat we in een eindtijd van een periode leven. Een overgang naar een nieuw collectief menselijk bewustzijn op aarde. We zijn bewust en onbewust bezig van een ego-bewustzijn, naar een harts-bewustzijn te bewegen. En dat doen we niet buiten onszelf, we gaan fysiek nergens naartoe. Dat doen we binnenin onszelf. 

Onthechting 

Maar goed, ga het voorgaande maar eens vertellen aan iemand die teleurgesteld is in het leven. Iemand die de magie van deze tijd niet begrijpt. Iemand die in angst leeft door de coronamaatregelen-crisis en een derde we- reldoorlog vreest door de gebeurtenissen in de Oekraïne. Aan iemand die een lichaam hebben als vanzelfsprekend ervaart. Dat lichaam moet het gewoon doen en als het niet werkt, ga je naar de dokter. Iemand die verwacht dat het leven als vanzelf moet lukken. Iemand die succes ziet als slagen in een baan of bedrijf. Begrijp me niet verkeerd, ik heb geen oordeel over mensen die zo in het leven staan. Er was tenslotte een tijd dat ik zelf zo in het leven stond. Ik had alles wat mijn hartje begeerde, maar was vanbinnen diepongelukkig. En ik begreep het niet. Alle voorwaarden voor geluk had ik gecreëerd, dacht ik. Een goedlopend bedrijf, een mooie vrouw, veel vrienden, een gaaf huis, een snelle wagen. Waarom bleef ik me dan zo rot voelen? Wat ik ook kocht, of deed, het mocht niet baten. Tot het moment kwam dat me alles afgenomen werd. Mijn vrouw wilde scheiden, ik werd uit mijn bedrijf gezet en moest het huis verkopen. Toen ik niets meer had, begon ik de waarde van alles in te zien. En dat is nu precies waar het om gaat. Als je niets hebt en nergens aan gehecht bent, dan ga je ervaren wat het is om een vol leven te leiden. Dan ga je inzien wat een wonder dat hele bestaan eigenlijk is. Dan ga je beseffen dat je bezit eigenlijk jóu bezit. Dan ga je begrijpen waarom de natives in Amerika dit leven een earthwalk noemen. Een wandeling over de aarde. Een tijdelijkheid van geboorte naar dood. Dan ga je de schoonheid van de schepping zien. Het wonder van de mensheid. Dan ga je de kleine dingen in het leven waarderen: de geur van een bloem, het rennen van een kind. Dan ontdek je de synchroniciteit van het bestaan. Hoe alles een divine timing heeft. Hoe alles komt en gaat in het leven. Hoe alles rijst en daalt. Je gaat de kwetsbaarheid zien van je lichaam. De vluchtigheid van je werk en je bezit. De delicate natuur van je relaties met andere mensen. Dan neem je niets meer voor vanzelfsprekend. Dan is alles een wonder. Het hele leven met alles erop en eraan wordt dat een magisch avontuur. Dan kun je je weer verwonderen als een kind. Over het opkomen van de zon en het begin van weer een nieuwe dag. Over een vriend die zomaar belt. Over een nieuw plan dat zich in je bewustzijn ontvouwt. 

Cirkel 

Dat is volgens mij het werkelijke wonder van het leven. Natuurlijk is het mooi als je wonderen kunt verrichten. Veel ParaVisie-lezers zijn helderziend, hebben genezen- de krachten, kunnen in de toekomst kijken of op andere manieren wonderen doen geschieden. Prachtig natuurlijk, maar als je het wonder van het bestaan an sich niet ziet, dan zal geen wonder groot genoeg voor je zijn. Dan zal geen bezit je voldoening geven. Dan zul je altijd blijven zoeken, blijven jagen, blijven verwachten. En verwachtingen leiden tot teleurstellingen, zo zagen we al. Geluk is een keuze in het leven. En geluk begint met verwondering. Verwondering leidt tot dankbaarheid en dankbaarheid gaat over in nederigheid. Je gaat je beseffen dat je een geluksvogel bent die een prachtige ervaring op aarde mag beleven. Nederigheid gaat over in het herkennen van de synchroniciteit in je bestaan. Synchroniciteit maakt dat je altijd de juiste mensen en ervaringen op je pad krijgt. Bewustwording daarvan leidt weer tot vertrouwen in het bestaan. Vertrouwen leidt tot veiligheid en zekerheid-in-jezelf en dat leidt weer tot acceptatie van wie je bent en wat je hebt en ervaart. Acceptatie leidt tot transformatie. Het leven ontvouwt zich op een magische manier voor je, precies zoals bij je past, precies zoals je voldoening geeft. En werkelijke acceptatie en voldoening leiden tot geluk. Zo is de cirkel weer rond. Een cirkel die begint bij dankbaarheid en verwondering. Dus als je morgen wakker wordt, dank dan degene naast wie je ontwaakt dat hij of zij er is. Dank je lichaam dat het er altijd voor je is. Dank de zon dat ze schijnt en het leven mogelijk maakt. Dank je werk, zelfs als je het niet leuk vindt. Verwonder je over de mensen om je heen. Verwon- der je over alle elementen van jouw leven. Dank je ziel voor deze incarnatie, dank je gidsen voor hun begeleiding en dank de Bron voor het bestaan. Hoe bijzonder is het dat je, in een universum met honderd miljard bewoonbare planeten waarop triljoenen wezens wonen, nu precies op aarde mag wandelen? Dat je in een incarnatie-systeem van honderden miljarden zielen bij die acht miljard zielen hoort die in deze overgangstijd eersterangs zitten? 

Ik eindig dit artikel zoals ik begon met deze quote van Thich Nath Hahn, dat de kern raakt van het hierboven beschrevene: “Het werkelijke wonder is niet te lopen op water, of in de lucht. Het werkelijke wonder is eenvoudigweg lopen op aarde.” •