Vrede, zo oud als de mensheid?

Paravisie column Februari 2023

Over oorlog wordt vaak gezegd dat het zo oud is als de mensheid. Het is tenslotte altijd al zo dat stammen, volkeren en naties de strijd met elkaar aangaan. De Egyptenaren voerden vijfduizend jaar geleden al oorlog, net als de Soemeriërs en de oude Chinezen dat deden. Als je tenminste de geschiedenis volgt zoals wij die op school hebben geleerd. Maar wat nu als die geschiedenis niet helemaal klopt? 

Volgens de geschiedenisboeken is de mens zo’n tweehonderdduizend jaar jager-verzamelaar geweest, om zo’n tienduizend jaar geleden ineens, uit het niets, aan landbouw en veeteelt te beginnen. Vervolgens ontstonden er zo rond zesduizend voor Christus plotseling geavanceerde steden in Soemerië (Irak) en Egypte. Die steden kenden infrastructuur, watervoorzieningen, taal, schrift en tempels. Er woonden misschien wel tachtigduizend mensen bij elkaar en de samenleving en religie was georganiseerd en gestructureerd. Als je dit zo leest, voel je wel waar ik met dit artikel naartoe wil. Hoe groot is de kans dat er achtduizend jaar geleden ineens volledige beschavingen op het wereldtoneel verschenen? Precies, die kans is heel klein. Veel logischer is het om als uitgangspunt te nemen dat er al veel langer beschaving is dan gedacht wordt en dat die beschavingen door onder andere de grote overstroming van de aarde twaalfduizend jaar geleden werd weggevaagd. De mensen die leefden in Soemerische en Egyptische steden waren misschien wel de overlevenden van die ramp. Heel lang was dit een complottheorie, totdat vrij recent een aantal archeologische ontdekkingen werden gedaan die de geschiedenis in een heel ander licht zetten… 

Mysterieuze vondsten 

In Turkije is het tempelcomplex Göbekli Tepe gevonden, dat 11.500 jaar oud blijkt te zijn. In Indonesië̈, op het eiland Java, werd door een geoloog ontdekt dat het complex van Gudung Panang grote ondergrondse ruimtes kent die maar liefst zesentwintigduizend jaar oud blijken te zijn. Onlangs was ik in Bosnië̈ waar een heel tunnelcomplex is gevonden van meer dan dertigduizend jaar oud en een piramide die gedateerd werd op minstens negenentwintigduizend jaar door een vooraanstaand wetenschappelijk instituut. Ook in Peru, langs de kust van India, op de Bahama’s, in China en in Mexico werden hele oude gebouwen en infrastructuren gevonden en het einde van deze openbaring lijkt nog lang niet in zicht. Gelukkig komt er steeds meer aandacht voor deze nieuwe kijk op de geschiedenis. In steeds meer boeken en bijvoorbeeld programma’s op internetplatforms als Gaia, Ancient Astronauts op History Channel en de serie Ancient Apocalypse op Netflix wordt kraakhelder uitgelegd wat er ontdekt wordt en wat de achterliggende werkelijkheid daarvan kan zijn. Het meest interessant aan al deze vondsten is misschien niet eens dat onze geschiedenis aan een grondige opknapbeurt toe is. Het fascinerende is vooral wat er níet gevonden wordt op al die oude plaatsen. 

Kali Yuga 

De Maya’s dachten en rekenden in tijdscycli van zo’n vijfentwintigduizend à zesentwintigduizend jaar. Deze kennis vind je ook terug in de Hindoeïstische Yuga’s. Het is de tijd die de as van aarde nodig heeft om rond te draaien. Volgens de Maya’s kun je deze periode opdelen in vijf tijdvlakken van iets meer dan vijfduizend jaar. Het laatste tijdvlak van de huidige cyclus is in het jaar 2012 ingegaan en belooft veel goeds. Het tijdvlak dat achter ons ligt, is een ander verhaal. De periode van ongeveer drieduizend voor Christus tot 2012 is een periode vol oorlog en lijden geweest. Volgens de Yuga’s uit India komt dit omdat we door de Kali Yuga gingen als mensheid; een periode met het laagst mogelijke bewustzijn op aarde. De tijd verloopt voor de oude volkeren niet lineair, maar cyclisch. Van hoog bewustzijn, naar laag en weer naar hoog. De laatste Kali begon rond het jaar zevenhonderd voor Christus en eindigde rond het jaar 1900, met een uitloop van zo’n tweehonderd jaar. En nu zijn we weer op weg omhoog. Richting een Gouden Tijd van vrede, verbinding en harmonie, net als voor de laatste Kali periode! 

Geen sporen van geweld 

De afgelopen vijfduizend jaar waren in veel opzichten
niet bepaald een fijne tijd. Oorlog, slavernij, genocide, misbruik en onderdrukking kwamen in nagenoeg elke generatie en cultuur voor. In de periode van vijfduizend jaar daarvoor komen archeologen ook tekenen van oorlog en strijd tegen, maar al een stuk minder. Fascinerend aan de archeologische ontdekkingen van ouder dan tienduizend jaar geleden is dat ze geen sporen van geweld, van wapens, van massagraven of zelfs maar van verdedigingsmuren bevatten. Het lijkt erop dat hoe ouder de opgravingen zijn, des te minder oorlogstekenen ze laten zien. Een buitengewoon interessant fenomeen. Dit zou dus zomaar kunnen betekenen dat oorlog helemaal niet zo oud is als de mensheid, maar een vrij nieuwerwets verschijnsel van de afgelopen vijfduizend jaar! De verklaring hiervoor en voor alle wreedheid, misbruik en onderdrukking in die periode zou kunnen zijn dat de mens in zo’n laag bewustzijn heeft geleefd in aanloop naar en door de Kali Yuga heen. We zijn nu weer op de goede weg en gaan een nieuwe periode binnen die potentieel vreedzaam en welvarend is voor iedereen. 

Toenemende onderdrukking 

We zitten echter nog aan het begin van deze in 2012 aangevangen nieuwe Gouden Tijd en dat maakt dat we de effecten van het Kali-tijdperk nog volop ervaren in de wereld. Het is in mijn optiek niet vreemd dat juist nu de onderdrukkingsmechanismen zo hard draaien. De krach- ten die de mensheid beheersten in de Kali-periode willen hun macht niet zomaar loslaten. Maar de mensheid is aan het ontwaken in de nieuwe Gouden Tijd. De toenemende controle op de mensheid door bijvoorbeeld sociale kredietsystemen gaat hand in hand met de toename van wakkere mensen die deze controle doorzien. Hoe meer we gaan begrijpen dat oorlog, macht en controle typische Kali-fenomenen zijn, hoe meer we ze los kunnen laten en massaal in vrede en liefde kunnen opstaan om de onderdrukking een halt toe te roepen. Het is een kwestie van tijd totdat de Kali-krachten simpelweg geen vat meer op ons kúnnen hebben, omdat wij ze ontgroeid zijn. Of wij dat nog gaan meemaken weet ik niet, maar onze kinderen
of kleinkinderen misschien wel. In deze tijd mogen wij de wegvoorbereiders zijn voor de komende zeven generaties. En als we ons de tijd weer gaan herinneren die voor ons ligt, dan kon het misschien wel sneller gaan dan de mees- ten van ons nu verwachten. Moedig voorwaarts!