DE MENS

Vanaf mijn jeugd begreep ik mensen al niet. Ik verbaasde me over de manier waarop mensen met elkaar en met de wereld omgaan. 

Ik kon er niet bij…

Als vijfjarige kwam ik eens de metro in Parijs uit met mijn ouders en broer. We liepen het place du centre Pompidou op en het eerste wat ik zag was een vrouwelijke bedelaar met een slapend kind. Ik begon spontaan te huilen en smeekte mijn moeder er iets aan te doen.



Het verschil tussen arm en rijk is voor mij altijd een mysterie geweest. Dat er 1% rijken bestaat die steeds rijker worden, terwijl miljarden mensen lijden en steeds armer worden

En dat de rest dat laat gebeuren… 

Was voor mij als kind al een groot raadsel.

Ik groeide op met een opa die me leerde vogels kijken. En de natuur ervaren. 

We gingen samen op pad met verrekijkers en ik weet nog dat ik graag boswachter wilde worden in die tijd…



De voortdurende ontbossing van oerwouden, het uitsterven van dierenrassen en de voortdurende vervuiling van de oceanen en de lucht deden me verbijsterd naar het journaal kijken als kind.

Gedurende mijn pubertijd had ik vaak discussies met vrienden en familieleden. Ik begreep de wereld niet. Waarom al die oorlog? Waarom elkaar zoveel pijn doen? Waarom zo met de natuur omgaan?

Niemand wist het…

Zelf was ik inmiddels harder geworden door het overleven op school en in de maatschappij die ik niet snapte. 

Het kleine jongetje dat er niets van begreep was opgesloten in een stoer omhulsel…

Na mijn ontwaken 13 jaar geleden kwam het kleine manneke weer naar boven. Hij zat er nog gewoon. 

Toen we samen die stoere berschermingsmechanismen hadden opgerold, vonden hij en ik elkaar weer.

Nog steeds begrijpen we beide niet veel van de wereld.



Ik begrijp bijvoorbeeld niet hoe iemand een ander mens kan vermoorden. Laat staan groepen mensen.



Het hele begrip oorlog voeren waarbij machthebbers, vroeger koningen, tegenwoordig politici, hun belangen uitvechten over de rug van soldaten en burgers vind ik zo’n raar iets.



Ik begrijp niet hoe iemand een ander kan oplichten. Laat staan groepen mensen. 



Hoe mensen binnen grote bedrijven hun producten kunnen marketen terwijl ze weten dat ze kanker verspreiden via hun verslavende suikers, koolhydraten, vlees en tabak…

Het gaat mijn pet te boven.



Ik begrijp niet goed hoe iemand een dier kan doden, behalve misschien in een overlevingsituatie.

Wat is nog wel snap is als iemand stroopt uit armoede. Maar degene die vervolgens de dode-dieren-producten koopt begrijp ik niet.

Geen oordeel, maar onbegrip…

Ik geloof dat mensen in essentie liefde zijn.

Waarom doen we elkaar en de wereld dan zoveel narigheid aan?

Niet ieder mens is een fysiek lichaam is in essentie licht.

Al duizenden jaren leven we in een laag bewustzijn van macht en angst.

De 3e dimensie, het Vissentijdperk, Kali…

Er zijn net zoveel onlicht wezens geïncarneerd in een mensenlichaam als lichtwezens…

Daarmee zijn er twee groepen ontstaan:

(Dit is geen polarisatie, maar informatie)



Er zijn menselijke wezens die houden van het leven.



En er zijn menselijke wezens die houden van de dood.

Beide groepen hebben evenveel recht hier te zijn.

De tweede groep misschien nog wel meer dan de eerste op dit moment.

Kijk maar eens naar de basisinrichting van de Schepping.

Die draait om de dood.

De Flower of life,het symbool voor de 3D werkelijkheid, wordt de Daisy of death genoemd.

Het konijn wordt opgegeten door de vos…

De zalm wordt gepakt door de beer…

Het gazellenkalf wordt verslonden door hyenas…

De zieke zebra wordt afgeslacht door twee leeuwen…

De huismus wordt aan flarden getrokken door de buizerd…

De natuur zelf is meedogenloos.

Is het dan niet logisch dat de mens dat ook is?

De Europeanen roeiden de indianen zoveel mogelijk uit…

De Chinezen vernietigen de Tibetanen…

Bevolkingsgroepen vernietig(d)en elkaar in bijvoorbeeld Rwanda, Israël en voormalig Joegoslavië…

Horen lijdenswegen als de vluchtelingen op Lesbos, de Oeigoeren in Chinese kampen, de vernietiging van Syrië, het ritueel kindermisbruik in Europa, de censuur op sociale media en de onderdrukking van indianen in Amerika er niet gewoon bij?

Onderdeel van de Daisy of Death?

Vanuit die invalshoek bekeken begin ik de mensheid te begrijpen.

Het vernietigen zit in verankerd in de menselijke basisprogrammering.

Het ligt vast in het DNA…

De Katharen geloofden dat de mensheid bestond uit Zielen die uit de oorspronkelijke Schepping (Pleroma) waren gevangen genomen in deze namaakschepping (Kleroma).

Dit hologram, deze illusie, deze matrix…

Volgens de Katharen (en andere Gnostische bewegingen) was de schepper van deze matrix de Satan, de Lucifer. De Duivel.

(Demiurg, of Yaldaboath)

Om te bewijzen dat dat niet zo was en dat de schepper van deze realiteit een barmhartige goede god is, heeft de Katholieke kerk de Katharen toen op gruwelijke wijze tot op de laatste man uitgeroeid met kruistochten en inquisitie.

Daarmee heeft de kerk voor mij het gelijk van de Katharen voor altijd aangetoond.

De schepper van deze illusionaire wereld is de Duivel die zich voordoet als god.

Als we er vanuit gaan dat we in een namaakschepping leven die gecreëerd is door de Lucifer, dan wordt ineens alles duidelijk.

Dan begrijpen we het Vaticaan, dan begrijpen we de Illuminatie, dan begrijpen we het World Economic Forum.

Dan begrijpen de waarom het schattige konijntje verslonden moet worden

En waarom de oorlogen gevoerd moeten.

De vluchtelingenkampen zijn op slag verklaarbaar.

Maar wat doen wij lichtwerkers hier dan? 

Onze voorgangers, de Katharen waren, net als de Boeddhisten, alleen maar bezig met wegwezen uit de cyclus van wedergeboorte in deze illusie.

Zij hadden een zuivere lijn naar Yeshua en Maria Magdalena en gaven hun heilige geest door middels het Consolamentum, de handoplegging.

Zij hadden daarmee, net als de Boeddhisten met meditatie, een methode om terug te keren naar de oorspronkelijke Schepping.

Katharen gingen via het Consolamentum naar het Pleroma..

Boeddhisten gingen door het verlichtingsproces naar het Nirvana…

Vrijheid van de Ziel.

Wat doen we in deze tijd met deze inzichten?

Wat is de zin van ons bestaan als lichtwerkers, als we in een duistere illusie zijn geïncarneerd waar onze voorgangers uit ontvluchtten?



 De tijden zijn veranderd.



De trilling is anders dan 1000 jaar geleden.

Spirituele ontwikkeling in deze tijd gaat niet meer om het zoeken van een uitweg uit de illusie door verlichting, Pleroma, of Nirvana…

De trilling op Aarde is zo hoog geworden dat het Kristalveld, de Universele Flower of life, voor ieder beschikbaar is geworden.

Als je de Flower of life beschouwt als het 3D bewustzijn…

En het Kristalveld als het 5D bewustzijn…

Dan mogen ze er allebei zijn.

Ze zijn even belangrijk.

We brengen 5D in 3D.

We maken daarmee een tegengestelde beweging en brengen de verlichting/Pleroma/Nirvana de illusie juist in.

We brengen het Kristalveld in de Flower of life…

Zodat alle mensen in een nieuw bewustzijn kunnen ontwaken.

Een bewustzijn van eenheid, liefde en compassie.

We brengen samen het koninkrijk gods op Aarde.

Zodat deze illusie van afscheiding oplost en weer één wordt met de oorspronkelijke Schepping.

Dat is onze missie deze levensronde volgens mij.

(En de volgende rondes misschien ook.)

Let’s go 5D! Met z’n allen deze keer!

X Robert Bridgeman