Creëerde God of de duivel de mens?

Paravisie column Maart 2023

Het is misschien wel de meest existentiële vraag die een spirituele zoeker kan poneren: wie creëerde de planeet waarop we wonen en wie creëerde de mens? Een atheïst zou zich af kunnen vragen waarom het uitgangspunt moet zijn dat er iets of iemand is die de aarde en de mensheid heeft gecreëerd. Was het niet gewoon toeval en evolutie? Als we uitgaan van een Big Bang 14 miljard jaar geleden, dan kunnen we ons ook afvragen wie of wat er vóór die Big Bang was van waaruit die grote knal zich manifesteerde. 

Laten we zeggen dat er een collectief bewustzijn bestaat dat de bron is van alles in ons Universum. Een onnoemelijk trillingsveld dat alles omvat. (Pre-) Hindoeïstische beschavingen duidden dit bewustzijn aan als ‘Brahman’. In het Westen gebruiken we tegenwoordig vaak de bewoording ‘Oorspronkelijke Bron’ voor dit fenomeen. Wellicht dat de Zen-Boeddhisten de beste bewoording hebben als ze het over het Grote Onnoembare hebben. Je kunt het niet beschrijven met woorden, niet omvatten met je mind, niet in een hokje stoppen. Het is het Al wat is, het Alpha en Omega, de Eenheid. Binnen het veld van de Bron echter, is sprake van creatie. Er zijn planeten ontstaan in het Universum. Op die planeten is leven ontstaan in verschillende dimensies. Tastbaar leven, zoals mineralen, planten, dieren en mensen en ontastbaar leven in hogere dimensies. Beschavingen als de Arcturiaanse, Pleiadische en Syriaanse vallen binnen de creatie, maar trillen op een veel hoger bewustzijn dan wij fysieke mensen. De vraag die je je kunt stellen is: wie creëerde die planeten en die wezens van eerste dimensie kristallen op Aarde tot de negende dimensie Leeuwmensen van Lyra? 

Was het God? 

Onlangs las ik het boek Reis naar je hart van Lars Muhl. Lars is een begenadigd Deens schrijver die onder andere het driedelige O Manuscript op zijn naam heeft staan. ‘O’ (met een puntje erin) staat volgens de voormalig rockster voor het alomvattende, het Goddelijke. Hij schrijft: ‘De mens gebruikt de woorden God, Allah, YHWH, Adoni om de alomtegenwoordige eenheid, het bewustzijn en de intelligentie te beschrijven die achter alle geschapen dingen ligt. Dit bewustzijn is in onze traditie beter bekend onder de naam O (met een puntje erin).’ Later (in het verder prachtige boek) schrijft hij: ‘Jullie zijn allemaal kinderen van O, gevormd naar zijn beeld.’ En op pagina 195 verschijnt een tekening van de mandala van de schepping die hij gebruikt om een vuurwagen te bouwen waarmee hij door dimensies kan reizen. Volgens Lars Muhl was het dus God die de aarde en mensheid creëerde, deze laatste zelfs naar zijn evenbeeld. Je hoort natuurlijk vaker de gelijkstelling van de begrippen God, YHWH, Allah, de Bron en het Brahman. Maar klopt dat wel? Als we er met een gnostische bril naar kijken, dan gaat er iets scheef… 

Was het de duivel? 

Volgens gnostici (de oorspronkelijke leer van Jezus Christus wordt de gnosis genoemd) werd de wereld en de mens gecreëerd door de duivel in hoogsteigen persoon. Dit is te lezen in beroemde voor-Bijbelse geschriften als de Nag Hammadi, die pas na de Tweede Wereldoorlog gevonden werden. Volgens deze geschriften werden de planeet en de mensheid geschapen door een Demiurg. Een zielloos wezen dat ontstaan is door een foutje vanuit de Oorspronkelijke Schepping, het Pleroma genoemd, en dat een namaakschepping creëerde, het Kleroma, die wij ervaren als het Universum waar we in bestaan. Andere woorden voor het Kleroma zijn het boeddhistische Maya, of de Illusie, de Matrix of het Hologram. De schepper van de illusie, de Demiurg, kent vele namen: Yaldaboath, YWHW, de God van de Bijbel, Satan, de duivel, de hoofdarchont. Gnostische stromingen als de Manicheeërs, de Bogomielen en de Katharen geloofden dus dat YHWH, de schepper van de planeet en mensheid, in feite de duivel was. 

Zij zagen de Farizeeërs die Jezus verrieden en de latere Rooms-Katholieke Kerk als dienaren van de duivel. Om te bewijzen dat de creator van de Aarde wel degelijk de god van de liefde was, werden gnostici door de kerk en de adel vervolgd als ketters en massaal levend verbrand om hun zielen te vernietigen en hun leer uit te bannen. Het meest verschrikkelijke voorbeeld hiervan is de genocide op de Katharen in het huidige Zuid-Frankrijk. Van 1209 tot 1321 werden deze gnostici en al hun aanhangers tot op de laatste man en vrouw uitgemoord. Alles in naam van YHWH, de God van de naastenliefde. De god die de Aarde en mensheid creëerde was misschien dus helemaal niet zo’n lieverdje en de gnostici bewezen hun gelijk op tragische wijze. 

Waren het de Annunaki? 

Om het nog ingewikkelder te maken werden in de twintigste eeuw in een tempelcomplex in Irak de beroemde Soemerische kleitabletten gevonden. Honderdduizenden tabletten uit lang vervolgen tijden waarin de Soemeriers het ontstaan van Aarde en mensheid beschreven. De Soemerische beschaving geldt als de oudste menselijke beschaving volgens archeologen die niet van bijvoorbeeld Atlantis en Lemurië afweten. Volgens de Soemeriërs werd de Aarde tweehonderdduizend jaar geleden door een buitenaards reuzenras, genaamd de Anunnaki, bestuurd. Twee Anunnaki broers, Enlil en Enki waren de baas op Aarde. Zij hadden een slavenras nodig om goud te delven uit mijnen in het huidige Zimbabwe, goud dat ze op hun eigen planeet nodig hadden. Enki creëerde de mens door middel van DNA-mutatie tussen DNA van een op aarde levende mensenaap en de Anunnaki zelf, waardoor tweehonderdduizend jaar geleden als uit het niets de anatomisch moderne mens ontstond die wij tot op de dag van vandaag zijn. Per ongeluk of expres werd deze mens door Enki bezield, iets wat de jaloerse en boosaardige Enlil maar niets vond. Hij stuurde de mens de Anunnaki hoofdstad Eden uit en hij wordt veelal gelijkgesteld met… jawel, daar heb je hem weer: JHWH! Ook wordt de Griekse Zeus wel gezien als Enlil. De heersende, jaloerse God uit de Bijbel die zei: “Ik ben de enige God en gij zult geen andere goden naast mij dulden.” Een uitspraak die zichzelf tegenspreekt, want als je de enige God bent, dan kunnen er geen goden naast je bestaan toch? 

Pronken met andermans veren? 

Het Goddelijke, het Brahman, de Oorspronkelijke Bron,
de gnostische Vader/Moeder in het Pleroma gelijkstellen met de jaloerse entiteit JHWH/Enlil/Zeus is misschien niet zo heel geslaagd. Ook Allah was weer een hele andere entiteit die zijn plek naast JHWH innam door Mohammed te inspireren. Zou het zo kunnen zijn dat Lars Muhl gelijk heeft en dat O (met een puntje erin) in feite het Brahman of de Oorspronkelijke Bron is die mens en aarde creëerde en dat JHWH gewoon met andermans veren is gaan pronken? Dat deze hoofdarchont niet de aarde creëerde, maar wel deed alsof? Of dat deze misschien niet de planeet, maar wel de mensheid tot stand bracht? En hoe komen we er ooit achter wat de waarheid is? Hoe het ook zij… Los van deze kosmische vraag wie planeet aarde en de mensheid creëerde, geeft Muhls boek Reis naar je hart een prachtige leeservaring. Lars weet de geschiedenis van Yeshua Mashiach (Jezus) en Mariam de Magdaleen (Maria) te duiden aan de hand van de Essenen (waar hij zelf onderdeel van was, zo schrijft hij), de Kabbalisten en de Pleiadiers (waar hij vandaan komt volgens het boek). Het boek is een zoektocht door Jeruzalem en Israël naar de volgende Messias, die als incarnatie van Yeshua de nieuwe tijd zal inluiden. 

Aanrader 

Wat me sterk is bijgebleven, is het verhaal van de profeten Elia en Elisa. Elia was de leraar die achthonderd jaar voor Christus bij zijn sterven zijn kennis en ervaring overdroeg aan zijn leerling Elisa. Elisa trok op zijn beurt rond door Israël, waarbij hij talloze wonderen verrichte, zieken genas en doden tot leven wekte. Achthonderd jaar later zou Elia reïncarneren als Johannes de Doper en Elisa als Yeshua Masiach. Precies op de plaats aan de Jordaan waar de kennisoverdracht had plaatsgevonden, doopte Johannes Yeshua. Al met al verdient Reis naar je hart een warme aanbeveling. Vooral door de praktische toepassing van spirituele ontwikkeling die Lars Muhl geeft in talloze voorbeelden en oefeningen, in combinatie met de magische en multidimensionale gebeurtenissen die Muhl meesterlijk omschrijft. Een boek dat de bewustzijnstransitie waar we ons als mensheid in bevinden langs de Joods-Christelijk- esoterische weg belicht. Aanrader.