Wellicht herken je het?

Wellicht herken je het? Ben jij ook zo iemand die zich verbaast over wat mensen elkaar aandoen? Over de oorlog en misbruik in de wereld?

Net als jij ben ik echt geen heilig boontje en ik voel me niets meer of minder dan andere mensen, maar ik verbaas me wel over al dat lijden wat berokkend wordt elke dag.

Gedurende mijn jeugd begreep ik mensen al niet. Ik verbaasde me over de manier waarop ze met elkaar en met de wereld omgaan. Voelde me een buitenstaander.

Ik kon er niet bij…

Als vijfjarige kwam ik eens de metro in Parijs uit met mijn ouders en broer. We liepen het place du centre Pompidou op en het eerste wat ik zag was een vrouwelijke bedelaar met een slapend kind. Ik begon spontaan te huilen en smeekte mijn moeder er iets aan te doen. Dat kon ze natuurlijk niet, behalve wat geld geven, maar voor mij hakte de shock er goed in en het is me altijd bijgebleven.

Het verschil tussen arm en rijk is me altijd een mysterie geweest. Dat er 1% rijken bestaat die steeds rijker worden, terwijl miljarden mensen lijden en steeds armer worden
En dat de rest dat laat gebeuren…
Was voor mij als kind al een groot raadsel. Kijk; dat iemand met hard werken geld verdient is helemaal prima. Dat iemand miljonair wordt hoort er ook bij. Maar wat moet je met 100 miljoen? Met 150 miljard? Terwijl er miljarden mensen verhongeren? Ik begrijp het nog altijd niet…

Ik groeide op met een opa die me leerde vogels kijken. En de natuur ervaren.
We gingen samen op pad met verrekijkers en ik weet nog dat ik graag boswachter wilde worden in die tijd…

Op TV zag ik de voortdurende ontbossing van oerwouden voor veevoer, het uitsterven van dierenrassen en de voortdurende vervuiling van de oceanen en de lucht. Deze ontwikkelingen deden me verbijsterd naar het journaal kijken als kind.

Gedurende mijn pubertijd had ik vaak discussies met vrienden en familieleden. Ik begreep de wereld niet. Waarom al die oorlog? Waarom elkaar zoveel pijn doen? Waarom zo met de natuur omgaan?
Niemand wist het… “Waarom neem je toch al het leed van de wereld op je schouders?” Vroegen ze me vaak.
Ik kon niet anders…

Toen groeide ik op en werd ik “volwassen.”
Het kleine jongetje dat er niets van begreep was opgesloten in een beschermend omhulsel…

Na mijn transformatie rond mijn 29e levensjaar kwam het kleine manneke uit de tijd van Parijs weer naar boven. Hij zat er nog gewoon.

En ik ben blij dat hij er nog altijd is. Nog steeds begrijpen we beide niet veel van de wereld.

Ik begrijp bijvoorbeeld niet hoe iemand een ander mens kan vermoorden. Laat staan groepen mensen die elkaar ombrengen. Verbijsterend.

Het hele begrip oorlog voeren waarbij machthebbers, vroeger koningen, tegenwoordig de elite en hun politici, hun belangen uitvechten over de rug van soldaten en burgers vind ik zo’n raar iets. Die oorlog in de Ukraïne bijvoorbeeld en hoe beide partijen zich bezig zijn de wapenhandel te spekken over de rug van Oekraïense mensen en Russische soldaten. Als het niet zo gruwelijk was zou het kinderachtig zijn hoe de “volwassen” politici zich opstellen.

Ik begrijp bijvoorbeeld ook niet hoe goed hoe iemand een ander bewust kan oplichten. Laat staan groepen mensen zoals aardse overheden dat doen.

Hoe mensen binnen grote bedrijven kunnen werken en diens producten kunnen marketen terwijl ze weten dat ze bijvoorbeeld kanker verspreiden via hun verslavende suikers, samengestelde koolhydraten, vlees en tabak…
Het gaat mijn pet te boven. Dat bedrijven als Shell tientallen miljarden winst mogen maken terwijl zoveel mensen armoede lijden, ik begrijp het niet…

Geen oordeel, maar onbegrip…

Ik geloof dat mensen in essentie liefde zijn.
Waarom doen we elkaar en de wereld dan zoveel narigheid aan?
En waarom greep mij dat van zo jong af aan al zo aan?

Ik begreep het niet…

Tot ik me realiseerde dat ik van een planeet kom waar geen lijden is. Waar oorlog niet bestaat, net zo min als moord, oplichting en anderen in armoede laten daar bestaat.

Een 5D+ beschaving die zo hoog is ontwikkeld dat harmonie, overvloed en liefde de norm zijn.
Ik begreep dat ik een lichtwerker ben: iemand die naar deze planeet is gekomen om het lijden te helpen verminderen.

Hier op aarde is het anders dan op andere planeten.

Al duizenden jaren leeft de mensheid in een laag bewustzijn van macht en angst.
De 3e dimensie, het Vissentijdperk, Kali…

Dood en moord zijn normaal hier op aarde.

Kijk maar eens naar de basisinrichting van de Schepping.

Die draait om de dood.
De Flower of life, het symbool voor de 3D werkelijkheid, wordt de Daisy of death genoemd.

Het konijn wordt opgegeten door de vos…
De zalm wordt gepakt door de beer…
Het gazellenkalf wordt verslonden door hyenas…
De zieke zebra wordt afgeslacht door twee leeuwen…
De huismus wordt aan flarden getrokken door de buizerd…

De natuur zelf is meedogenloos.
Is het dan niet logisch dat de mens dat ook is?

De Europeanen roeiden de indianen zoveel mogelijk uit…
De Chinezen vernietigen de Tibetanen…
Bevolkingsgroepen vernietig(d)en elkaar in bijvoorbeeld Rwanda, Israël en voormalig Joegoslavië… en het gaat maar door.

Horen lijdenswegen als de vluchtelingen op Lesbos, de Oeigoeren in Chinese kampen, de vernietiging van Syrië, het ritueel kindermisbruik in Europa, de censuur op sociale media en de onderdrukking van indianen in Amerika er niet gewoon bij?

Onderdeel van de Daisy of Death?

Vanuit die invalshoek bekeken begon ik de mensheid te begrijpen.

Het vernietigen zit in verankerd in de menselijke basisprogrammering.
Het ligt vast in het DNA… maar wij mensen zijn niet ons DNA. We zijn iets veel grootsers dan dat.

De Katharen geloofden dat de mensheid bestond uit Zielen die uit de oorspronkelijke Schepping (Pleroma) waren gevangen genomen in deze namaakschepping (Kleroma).
Dit hologram, deze illusie, deze matrix.

Volgens de Katharen (en andere Gnostische bewegingen) was de schepper van deze matrix de Satan, de Lucifer. De Duivel.
(Demiurg, of Yaldaboath)

Om te bewijzen dat dat niet zo was en dat de schepper van deze realiteit een barmhartige goede god is, heeft de Katholieke kerk de Katharen toen op gruwelijke wijze tot op de laatste man uitgeroeid met kruistochten en inquisitie.

Daarmee heeft de kerk voor mij het gelijk van de Katharen voor altijd aangetoond.

De schepper van deze illusionaire wereld is de Duivel die zich voordoet als god.

Of dat echt zo is weet ik niet. De oorspronkelijke Schepper lijkt me er een van liefde, gezien de schoonheid van de aarde en de natuur. Ik kan me wel voorstellen dat de schepping is overgenomen door de duivel die er zijn eigen matrix van macht en angst omheen heeft gecreëerd.

Als we er vanuit gaan dat we in een namaakschepping leven die gecreëerd is door de Lucifer, dan wordt ineens alles duidelijk.

Dan begrijpen we het Vaticaan, dan begrijpen we de Illuminatie, dan begrijpen we het World Economic Forum.

Dan begrijpen de waarom het schattige konijntje verslonden moet worden
En waarom de oorlogen gevoerd moeten.
De vluchtelingenkampen zijn op slag verklaarbaar.

Maar wat doen wij lichtwerkers hier dan?

Onze voorgangers, de Katharen waren, net als de Boeddhisten, alleen maar bezig mensen te helpen uit de cyclus van wedergeboorte waarin hun zielen vast zitten in deze illusie. Zij waren ook lichtwerkers.

Zij hadden een zuivere lijn naar Yeshua en Maria Magdalena en gaven hun heilige geest door middels het Consolamentum, de handoplegging.

Zij hadden daarmee, net als de Boeddhisten met meditatie, een methode om terug te keren naar de oorspronkelijke Schepping.

Katharen gingen via het Consolamentum naar het Pleroma..
Boeddhisten gingen door het verlichtingsproces naar het Nirvana…

Vrijheid van de Ziel.

Wat doen we in deze tijd met deze inzichten?

Wat is de zin van ons bestaan als lichtwerkers, als we in een duistere illusie zijn geïncarneerd waar onze voorgangers uit ontvluchtten?

De tijden zijn veranderd.
De trilling is sinds 2012 anders dan in de duizenden jaren hiervoor.

Spirituele ontwikkeling in deze tijd gaat niet meer om het zoeken van een uitweg uit de illusie door verlichting, Pleroma, of Nirvana…
Maar om het naar hier brengen van het licht.

De trilling op Aarde is zo hoog geworden dat het Kristalveld, de Universele Flower of life, voor ieder beschikbaar is geworden.

Als je de Flower of life beschouwt als het 3D bewustzijn…

En het Kristalveld als het 5D bewustzijn…

Dan mogen ze er allebei zijn.
Ze zijn even belangrijk.

E gaan nergens naar toe. We brengen 5D in 3D.

We brengen het licht in de duisternis.

We maken daarmee een tegengestelde beweging en brengen de verlichting/Pleroma/Nirvana de illusie juist in.

We brengen het Kristalveld in de Flower of life…

Zodat alle mensen in een nieuw bewustzijn kunnen ontwaken.

Een bewustzijn van eenheid, liefde en compassie.

We openen samen het koninkrijk gods op Aarde.

Zodat deze illusie van afscheiding oplost en weer één wordt met de oorspronkelijke Schepping.

En dan zal het hier op aarde zo worden als op mijn thuisplaneet. Een wereld van harmonie, overvloed en liefde.

Dat is onze missie deze levensronde volgens mij.
(En de volgende rondes misschien ook.)

Elk trauma dat we helpen helen in onszelf en anderen, heeft een functie.
Elke daad van barmhartigheid, hoe klein ook, draagt bij.
Elke meditatie die we doen heeft een functie.

De kleine Robert en ik zijn het er over eens: we gaan niet in ons eentje de wereld verbeteren. Maar kunnen wel hele kleine verbeteringen brengen.

En als we dat allemaal doen, dan tellen al die kleine beetjes op tot steeds meer licht op aarde.

Miljoenen mensen zijn wakker geworden en doorzien de illusie steeds meer. Door te werken aan onszelf met transformatie en meditatie en anderen te helpen, helpen we het collectief. Brengen we steeds meer licht en liefde op aarde. We zijn niet beter of minder dan anderen, we dienen het collectief.

En mogen tegelijkertijd genieten van deze reis als mens. We leven al in de hemel op aarde.

Daarom is deze quote zo sterk:

Transformeer jezelf, transformeer de wereld.

Samen brengen we deze wereld steeds meer in harmonie, overvloed en liefde. Samen staan we sterk

Let’s go 5D! Met z’n allen!

X Robert Bridgeman